Ik was gisteren in de weer met het installeren van mijn nieuwe, tweedehands bureau. Iedereen kent de miserie wel van een nieuwbakken bureau. Op je knieën eronder kruipen, je hoofd stoten, 12 stekkers in een tanker van een stekkerdoos proppen, je hoofd nog een keer stoten, je in zo’n bochten wringen dat je begint te vermoeden dat een carrière bij Cirque du Soleil op je wacht, tussendoor nog dat kabelgootje vastschroeven en dankzij de geniale uitvinding van de zwaartekracht valt dat laatste schroefje dan nog eens regelmatig naar beneden.
Kortom: je hebt na 5 minuten al zoveel spijt van je nieuwe bureau, dat het tussen dat bureau en jou nooit meer goedkomt, maar dat je toch beslist om samen te blijven tot de kinderen wat groter zijn.
Toen ik op mijn knieën ging zitten, wist ik al welke helleklassieker op me wachtte. Net toen ik onder het bureau wou kruipen, kwam ik tot het inzicht dat mijn plan ronduit belachelijk was. De slappe lach die volgde was een combinatie van stompzinnigheid en opluchting. Stopluchting. Stapje achteruitzetten. Situatie opnieuw inschatten.
Mijn nieuw bureau was, in tegenstelling tot alle bureaus voordien, namelijk een standing desk. De realiteit was plots helemaal anders dan ik in mijn hoofd had gehaald. Geen helletocht dit keer. Maar wel: op een knopje duwen. Desk op 1m80 zetten. Beetje sleutelen. Geen bochtengewring. Geen frustratie. Geen opborrelende aspiraties voor Cirque du Soleil. En mijn hoofd geen 2 keer stoten. (Toegegeven: ik heb mijn hoofd wel één keer gestoten, maar dat was omdat ik op het einde in volle euforie vergeten was dat het bureau al terug naar beneden stond.)
Het was toen ik naar mijn bureau staarde, dat ik moest denken dat de realiteit zelden erger is dan onze doemgedachten. Dat het in elk aspect van je leven belangrijk om te checken of je assumpties en overtuigingen uit het verleden nog gelden. Ik moest ook denken (mijn brein maakt occasioneel rare sprongen) aan een citaat van Dee Hock, die aan de wieg stond van VISA en wie ik heimelijk erg bewonder.
“The problem is never how to get new, innovative thoughts into your mind, but how to get old ones out. Every mind is a building filled with archaic furniture. Clean out a corner of your mind and creativity will instantly fill it.”
Dit citaat komt uit een ronduit inspirerend stuk en boek over Chaordic (Chaos + Order) Organisations. Een chaordische organisatie verwijst naar een organisatiesysteem dat kenmerken van chaos en orde mixt. Het is een reactie op organisaties die vastzitten in principes en overtuigingen van het industriële tijdperk. Organisaties die van zichzelf vervreemd zijn en de mensen die erin verstrikt zijn ontmoedigen. Geen doel, tenzij dat wat de middelen heiligt.
Hock omschrijft dat doel als volgt: “To me, purpose is a clear, simple statement of intent that identifies and binds the community together as worthy of pursuit. It is more than what we want to accomplish. It is an unambiguous expression of that which people jointly wish to become. It should speak to them so powerfully that all can say with conviction, “If we could achieve that, my life would have meaning.”
Na zijn betoog over de 6 perspectieven purpose, principles, people, concept, structure en practice concludeert hij het volgende.
“When such an organization is brought into being, it will inevitably attract the people required for its success, since they will be drawn to the clarity of shared purpose, principles, concept, and structure.”
Tot slot: “With clarity of shared purpose and principles, the right people, an effective concept, and proper structure, practice will be highly focused and effective since human spirit, commitment, and ingenuity will be released. Purpose will then be realized far beyond original expectation. People will come to see that the process is not a closed circle. Achieving purpose beyond expectation enlarges confidence and calls into question the original purpose and principles. And an enlarged and enriched purpose will enlarge and enrich in concept an ever widening and ascending spiral of complexity, diversity, creativity, and harmony — well, let’s call it what it is — evolution.”
De chaordische organisatie heeft een ontzettende aantrekkingskracht en invloed op mij, en mijn denken. Ik heb nood aan een helder doel, eenheid en verbondenheid, algemene principes (“Doe wat op lange termijn goed is voor het bedrijf” in de plaats van “Als x dan y”) en constante evolutie. Ook binnen ons bedrijf passen we dat (met vallen en opstaan) toe.
Hock omschrijft evolutie in een organisatie simpel en treffend.
“In truly chaordic organization there is no destination. There is no ultimate being. There is only becoming.”
De reden van de aantrekkingskracht op mij kan ook gewoon zijn omdat een chaordische organisatie bureaucratie volledig verwerpt. En ik en bureaus, wij blijven enkel samen tot de kinderen groot genoeg zijn. En die zijn ondertussen zo klein al niet meer.
