Maand: september 2021

Als ondernemer staar je vaak naar de horizon. De horizon van 1 jaar, 3 jaar -of als je betere ogen hebt dan ik- 25 jaar. Aan de nieuwe horizon gaat alles beter zijn. De huidige uitdagingen zijn opgelost, alles is helder en ondernemen is enkel nog lollypops & rainbows.

De realiteit is anders. Als je een horizon bereikt, valt je dat vaak niet eens op. Je kijkt niet achterom naar de weg die je hebt afgelegd. De blik richt je meteen op de volgende horizon. Je trekt je stoute schoenen aan en begint opnieuw te lopen. We zijn er toch nog niet!

Deze week deden deze valse horizonten me tijdens een gesprek over ontgoochelingen denken aan Mario Bros. Je kent hem wel: de flukse loodgieter op zoek naar de prinses. Ik staarde vroeger uren naar het scherm terwijl ik Mario Bros op de NES door de wondere wereld van wandelende paddenstoelen en vervaarlijke vuurbollen loodste. (Wat volgens mijn ouders de hoofdoorzaak is dat ik slechte ogen heb en dus geen horizonten van 25 jaar kan zien.)

Aan het einde van een wereld, gaf je de eindbaas een pak voor de broek om bij de prinses te geraken. Groot was dan ook de ontgoocheling als dan niet de prinses verscheen, maar Toad. Toad was de heraut van het slechte nieuws: “De prinses zit in een ander kasteel“. Ontgoocheling ​= Verwachtingen – Realiteit.

Zo ook met horizonten. De verwachtingen zijn torenhoog, maar eens dat je er staat, voelt het vaak als een lege doos. Het voelt toch niet zoals je verwacht had. Net niet ontgoocheld. Of toch een tikkeltje. Zuur.

Maar gisteren was het anders aan de horizon. We hadden onze slotaudit en kregen een vlekkeloos rapport op onze ISO 9001-audit en een positief advies. Dat wil zeggen dat we over enkele weken een certificaat in onze bus mogen verwachten. Veel belangrijker dan het certificaat zelf, is dat we echt een goed kwaliteitssysteem hebben gebouwd. Waterdicht, maar toch pragmatisch. Vloeiend.

Het moet een van de eerste keren zijn sinds de start van het bedrijf, en in mijn leven, dat ik echt bewust stilsta bij een verwezenlijking. Bewust terugkijkend naar de weg die we hebben afgelegd. En dat heb ik te danken aan een boompje dat ik toevallig opzette tijdens een lukraak gesprek over ontgoochelingen en verwachtingen.

Dus sorry alvast Prinses. Je mag nog even je eigen plan trekken in het andere kasteel. Ik, Toad en de rest van het team gaan dit gepast vieren.

Zeker als je weet dat we 14 dagen geleden onze nieuwe technisch adviseur hebben gevonden. Volgende week start hij. Zijn naam? Mario.

PS. Als jij vanaf volgende week mee de prinses wilt gaan zoeken of andere horizonten wilt verkennen, wij hebben nog een interessante vacature hiervoor.

“A wife who lost a husband is called a widow
A husband who loses a wife is called a widower
A child who loses his parents is called an orphan. There is no word for a parent who loses a child. That’s how awful the loss is.”
– Jay Neugeboren, An Orphan’s Tale